اندازه گیری کدورت (NTU)

اندازه گیری کدورت (NTU)

اندازه گیری کدورت یا NTU -Turbidity روشی است که با استفاده از اشعه مادون قرمز میزان کدورت محلول ها را که نشان دهنده شفافیت آنها است، بدست می آورد. کدورت از مشخصات با اهمیت آب و پسآب ها محسوب می گردد که مقدار آن متناسب با ذرات کلوییدی و معلق بسیار کوچکی در آب است که به سادگی ته نشین نمی شوند. ذرات معلق با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نمی باشند. با این حال این ذرات در برابر نور مقاومت نشان می دهند.

هر یک از این ذرات معلق در آب بر اساس مشخصاتشان مانند شکل، اندازه ذرات و میزان تراکم آنها از طریق جذب و یا پراکنده کردن مقداری از نوری که به محلول تابیده شده است، شدت نور عبور کرده را کاهش می دهد. هر چـه میزان نـور عبـور کرده از محلول بیشتر باشد، ظاهر محلول شفاف‌تر است و هر چه مقدار ذرات معلق، آلی یا معدنی، در محلول بیشتر باشد، شدت نور جذب یا منحرف‌ شده بیشتر بوده و بنابراین کدورت محلول بیشتر است. ذرات معلق عموماْ شامل ذرات گل و لای، خاک های رس، میکروب ها مانند باکتری‌ ها و ویروس ‌ها، انواع میکرو ارگانیسم‌ ها، رنگ های محلول، ذرات بلک مانند کربن فعال و انواع فلزات و اکسید های فلزی می باشند.

از میان پارامترهای مشخص‌کننده کیفیت آب، کدورت از اهمیت بالایی دارد. کدورت آب به صورت عمومی منجر به بروز نارضایتی مشترکان می شود. کدورت بالاتر از پنج واحد با چشم نیز قابل رویت است. محور اصلی عملکرد فرآیندهای تصفیه آب و فاضلاب بر پایه کیفیت و میزان کدورت بنا شده است. کدورت در آب های سطحی و یا چشمه هایی که از خلل و فرج های کم بیرون آمده است بالا است. در تکنیک های محاسبه میزان کدورت، شدت عبور نور از محلول مورد آزمون با شدت پراکنده سازی نور مقایسه می شود.

بعد از آماده سازی دستگاه، رنج مناسب انتخاب و سپس نمونه استاندارد و کالیبراسیون را در دستگاه قرار می دهند و میزان کدورت اندازه گیری می شود. اندازه گیری کدورت در حقیقت بر اساس تکنولوژی مادون قرمز صورت می گیرد. این تکنولوژی امکان محاسبه سریع مقدار کدورت آب و محلول ها را حتی در محل فراهم می کند. داده های بدست آمده عموماْ بر حسب واحدهای فرمازین (Formazin) یا Nephlometry، بیان می گردند. میزان مطلوب کدورت در آب آشامیدنی بر اساس استاندارد ۱۰۵۳ موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران یک NTU و حداکثر مجاز آن ۵ NTU است.