تعیین میزان آمونیاک

تعیین میزان آمونیاک

آمونیاک از فراوان ترین ترکیبات معدنی با فرمولاسیون NH₃ است که از اتصال یک اتم نیتروژن به سه اتم هیدروژن ایجاد می شود. آمونیاک از اصلی ترین ترکیبات نیتروژن دار محلول در آب است که به صورت طبیعی از تجزیه مواد آلی حاصل می گردد. گاز آمونیاک گازی بی رنگ و اشک آور است که به سادگی در آب حل می شود. این ترکیب یکی از اصلی معمول ترین محصولات ناشی از فرآیندهای باکتریایی و تجزیه مواد آلی است. آمونیاک از مسیر تخلیه شدن پساب های صنعتی فرآیندهای حاوی آمونیاک و همچنین از طریق کودها به شکل نیتروژن آمونیاکی به منابع آبی زیرزمینی و سطحی راه پیدا کند.

آمونیاک حل شده، از فعال و واکنش پذیر نیست ولی میکرواگرانیسم ها و باکتریهای زیادی قادر به احیا آن هستند و به شکل یون های آمونیوم آزاد می گردند. چنانچه شکوفایی جلبکی یکی از چالش های حضور آمونیاک و ترکیبات نیتروژن دار درون آب ها است. همچنین آمونیاک موجب اختلالات تنفسی در آبزیان می شود و به راحتی داخل سلول ها نفوذ می یابد. استانداردها در آمریکا در خصوص میزان مجاز آمونیاک در محدوده  ۰/۲۵ تا ۵/۳۲ ppm می باشد. با این حال بر اساس استانداردهای جهانی مناسب است تا غلظت آمونیاک کمتر از ۰/۵ ppm باشد.

یک روش مرسوم برای اندازه گیری آمونیاک، روش رنگ سنجی است که می تواند در غلظت ppm آنرا اندازه گیری کند. در این روش و در حضور آمونیاک در آب، ایندوفنول آبی رنگ در محیطی حاوی بورات قلیایی و با استفاده از معرف های فنل و هیپوکلریت تشکیل می گردد. سپس باید شدت رنگ ایجاد شده را با استفاده از لوله های آزمایش سنجید و در نهایت با استفاده از منحنی استاندارد میزان آمونیاک بدست می آید.