آزمون بریکس در ۲۰ درجه سلسیوس

آزمون بریکس در ۲۰ درجه سلسیوس

به صورت کلی درجه بریکس نشانی از درصد وزنی مواد حامد در محلول ها است. درجه بریکس (Brix) در اینجا معیاری برای مشخص کردن میزان شکر در محلول ها است. اساس اندازه گیری آن به این صورت است که درجه بریکس بسته به شدت انکسار نور دارد. هر واحد این معیار در حقیقت نشان دهنده ساکاروز به میزان یک گرم در ۱۰۰ گرم از محلول است. اگر در نظر بگیریم که محلول ها از x گرم قند و y گرم آب تشکیل گردیده اند، در این صورت، مقدار کل محلول می شود x+y گرم است. درجه بریکس در حقیقت x تقسیم بر x+y است. این معیار در صنعت غذا به خصوص در صنایع تولید نوشابه و آب میوه به کار برده می شود.

در ارائه گزارش این آزمون باید به حجم و به خصوص به دمای محلول توجه کرد. نمی توان درجه بریکس را در دماهای مختلف بررسی و با هم مقایسه کرد. دلیل این امر این است که حجم محلول ها در دماهای گوناگون فرق می کند. پس باید به عنوان یک استاندارد، آزمون در یک دمای مشخص انجام شود. دمای استاندارد برای تعیین درجه بریکس ۲۰ درجه سلسیوس است. این آزمون در محدوده دو درجه بیشتر یا کمتر نیز مورد قبول است. 

همان گونه که بیان شد، معیار بریکس بر اساس شکست نور است. شکست نور برای محلول ها و ماده ها مختلف متفاوت است. هنگامی که مولکول های قند در محلول حضور دارند، انکسار نور نیز بیشتر است. در نتیجه درجه بریکس را با استفاده از رفراکتومتر و با استفاده از تعیین انکسار نور بدست می آوریم. این دستگاه می تواند درجه بریکس را به صورت مستقیم گزارش کند. نمونه ای از این دستگاه و درجه خروجی آن در شکل زیر نشان داده شده است.

برای تعیین درجه بریکس مایع را به دستگاه تزریق می کنند. حجم استاندارد ۱ کیلوگرم است. اگر درجه خوانده شده مثلا ۰/۳ باشد، نشان می دهد که ۳۰۰ گرم قند در یک کیلوگرم وجود دارد.