تست شهاب سنگ

تست شهاب سنگ

شهاب سنگ (Meteorite) سنگی جامد و بازمانده از اجرامی همچون پنباله دار، شهاب واره یا سیارک است. اجرام وقتی به داخل جو زمین می رسند، عموما بر اثر اصطکاک، فشار و فعل و انفعالات شیمیایی تبخیر یا پراکنده می شوند. در حقیقت شهاب سنگ ها توانسته اند از جو زمین عبور کرده و بر روی سطح زمین فرود بیایند. در هر روز تقریبا پنجاه تن شهاب سنگ وارد جو زمین می شود و تنها درصد بسیار کمی از آنها به زمین برخورد می کنند. از شهاب سنگ ها اطلاعات گوناگونی در خصوص ساختار شیمیایی اجرام و سیاره ها و پدیده های زمین شناسی و کیهانی بدست می آید.

شهاب سنگ ها به صورت کلی سه دسته اند: یک دسته از شهاب سنگ های سنگی اند که عموما سیلیکاتی اند. تشخیص اولیه آنها دشوارتر است زیرا شبیه به سیلیکات های زمینی اند. دو نوع اصلی شهاب سنگ های سنگی، کندریت (دانه های کندرول دارند) و آکندریت اند. دسته دیگر شهاب سنگ های سنگی آهنی است. در این دسته میزان آهن و سیلیکات نزدیک به هم است. دسته آخر شهاب سنک های آهنی اند که آهن و نیکل عموما دو عنصر اصلی آنها است. بر اساس نسبت این دو، رده های مختلفی از شهاب سنگ های آهنی وجود دارد. این دسته پایدارترین دسته اند و برای مدت ها از ساختار اولیه خود محافظت می کنند. در صورتی که شهاب سنگ های سنگی پس از چند سال، شکل اولیه خود را از دست می دهند. آنها حرارت و فشار بالایی را تا قبل از برخورد به زمین تجربه کرده اند. برخی شهاب سنگ ها از سیارات نزدیک به زمین آمده اند. در حقیقت این شهاب سنگ ها بخشی از سطح مثلا مریخ بوده اند که بر اثر برخوردهای فضایی به مریخ از سطح آن کنده شده بودند.

شهاب سنگ ها بسیار با ارزش اند. هم به دلیل ترکیب شیمیایی آنها و برای محققینی که روی منشاء و مواد آنها تحقیق می کنند و هم برای کلکسیون دارها. شهاب سنگ ها ممکن است در تمامی مناطق زمین یافت شوند. در مناطق قطبی و کیورهای شنی کشف شهاب سنگ ها ساده تر است. چون هم سطح آنها یکدست است و هم سنگ های دیگر به ندرت وجود دارند. اگر سقوط شهاب سنگ را از نزدیک دیدید، باز هم نمی توانید به راحتی آنرا پیدا کنید. سنگ ها بسیار به ندرت ممکن است جلوی پای کسی افتاده یا به ساختمانی برخورد کنند. به دلیل نوع حرکت زمین، بیشتر شهاب سنگ ها در عصر و شامگاه به زمین برخورد می کنند. حال سوال این است که چگونه می توانیم متوجه شویم که یک سنگ، شهاب سنگ است. این مراحل را پیش از آنکه هزینه کنید تا برای تست شهاب سنگ بفرستید، انجام بدهید.
اولین مرحله می تواند مشاهده سطح آنها باشد. شهاب سنگ ها اشکال مختلفی دارند. دسته از شهاب سنگ ها سطح صافی دارند. برخی دیگر دارای فرورفتگی های سطحی شبیه به اثر انگشتان اند.داخل فرورفتگی ها اثری از پوسته سوخته وجود دارد. با این حال سطح آنها با گذر زمان اکسیده شده و داخل فرورفتگی ها دیگر مشاهده نمی شود. مرحله بعدی بررسی چگالی آنها است. چگالی آنها حداقل ۳/۳ گرم در سانتی متر مکعب است. وزن را از طریق ترازو و حجم را با آزمایش ارشمیدس می توانید به راحتی بسنجید. سنگ را داخل یک ظرف پر از آب بریزید و سپس مقدار آبی که از طرف بیرون ریخته است را بدست بیاورید. اگر چگالی از ۳/۳ بیشتر بود، احتمال شهاب سنگ بودن بیشتر می شود. هر چه سنگ ویژگی مغناطیسی داشته باشد، بیشتر ممکن است شهاب سنگ باشد. پس اگر عقربه قطب نما هنگامی که به سنگ نزدیک می شود منحرف شد، خوب است! کار دیگری که می توانید انجام بدهید، سمباده زدن سطح سنگ است. اگر رگه هایی یا دانه های درخشان مشاهده کردید باز هم احتمال شهاب سنگ بودن افزایش می باشد.

در مهماکس آزمون تاییده شهاب سنگ از طریق روش های سنگ شناسی و پتروگرافی انجام می شود. لازم است که برشی عرضی در نمونه و در حدود ۳ در ۳ سانتی متر ایجاد کرده تا از طریق مطالعات میکروسکوپی سنگ بررسی شود. لازم به ذکر است که آنالیزهای عنصری و ردیابی برخی عناصر همچون نیکل نمی تواند روشی مناسب برای تایید شهاب سنگ بودن نمونه باشد.