خون گیری از موش یا رت

خون گیری از موش یا رت

در بسیاری از مطالعات حیوانی، نیاز است تا فاکتورها و ترکیبات گوناگونی در خون جانور اندازه گیری و مطالعه شود. به خصوص پس از القای بیماری ها  و ایجاد موش یا رت مدل، نیاز است تا وضعیت خون جانور مانند میزان هورمون ها، آنزیم ها، فاکتورها و ... محاسبه و ردیابی شود. پس از خون گیری، فاکتورها از طریق تکنیک های مختلفی مانند الایزا یا وسترن بلات مطالعه می شوند. در حقیقت برای مطالعه اثرات دوره درمانی باید مارکرها به صورت منظم اندازه گیری شوند. جدای مطالعه مارکرها، گاهی نیاز است تا شرایط عمومی جانور نیز بررسی شود. بسیار حیاتی است تا خون گیری باعث استرس شدید جانور نشود. برخی فاکتور ها در شرایط استرسی ممکن است در جانور تغییر کند. 

روش های گوناگونی برای خون گرفتن از موش ها و رت ها وجود دارد. بر اساس نوع حیوان و میزان خون مورد نیاز روش انتخاب می شود. باید دقت کرد میزان خونی که گرفته می شود نباید بیش از پانزده درصد از خون کل حیوان باشد که در غیر این صورت می تواند منجر شوک و حتی مرگ حیوان شود. خوت گیری از عروق صافن و جانبی صافن، خون گیری از ورید دمی و ژوگولار، خون گیری از قبل، رگ های جانبی و وردی سینوسی پشت چشم از انواع روشهای خون گیری می باشند. برخی از این روش های خون گیری به عنوان روش پایانی منجر به مرگ جانور می شوند.

در مهامکس خون گیری از ورید دم موش و رت و خون گیری از قلب انجام می شود. خون گرفتن از ورید دم موش یا رت روشی بسیار مرسوم است. زیرا روشی ساده و با سرعت است. دم را معمولا ابتدا کمی گرم می کنند یا با گیره می بندند تا رگ بهتر مشاهده شود. تا حداکثر دو میلی لیتر می توان با این روش خون گیری کرد. معمولا جانور را قبل از این روش، بیهوش می کنند. برای خون گیری بیشتر باید روش دیگری را انتخاب کرد. قبل از خون گیری محل را ضد عفونی می کنند. در برخی مواقع بخشی از دم را قطع و سپس خون گیری می کنند و در انتها حیوان را پانسمان می کنند.

خون گرفتن از قلب موش یا رت به صورت total، روشی برای گرفتن مقدار زیاد خون است. البته روشی برای آسان کشی بدون بیهوشی است. البته برخی اوقات پس از بیهوشی انجام می شود. برای خون گیری توتال از قلب معمولا از سوزن های با گیج بیست و چهار استفاده می شود. برای خون گیری سوزن را طرف چپ قفسه به سمت قبل می برند. باید خون گیری با سرعت آهسته انجام شود تا ضربان قلب قطع نشود.