تست اکسیداز

تست اکسیداز

آنالیز اکسیداز (Oxidase) روشی برای تعیین حضور پروتئین cytochrome c oxidase یا سیتوکروم اکسیداز در باکتری ها است. این تست روش برای تمایز گونه هایی است که آنزیم فوق را دارند. مانند گونه های سدوموناس، نایسریا، موراکسلا، ویبریو و ...  نتیجه عملکرد این آنزیم، سهولت در فرآیند انتقال الکترون ها مابین دهنده ها و گیرنده های الکترون است. به طور مثال انتقال الکترون بین مولکول NADH وبه عنوان دهنده الکترون و اکسیژن به عنوان گیرنده الکترون. اگر نتیجه تست اکسیداز مثبت باشد به این معنا است که این پروتئین در باکتری وجود دارد. برخی باکتری های گرم منفی اکسیداز مثبت اند مانند پسودموناس. برخی نیز منفی اند. در نتیجه از طریق این تست افتراقی می توان به صورت به شناخت بهتری از گونه باکتری رسید. از طریق تست اکسیداز نمی توان به نتیجه ای در مورد هوازی یا بی هوازی بودن باکتری رسید و تنها حضور یا عدم حضور سیتوکروم اکسیداز را می توان نتیجه گیری کرد. ممکن است باکتری از اکسیدازهای دیگر برای تسهیل در انتقال الکترون استفاده کند.

اساس روش در تست اکسیداز استفاده از  یک معرف رنگی است مانند tetramethyl-p-phenylene-diamine. در حضور سیتوکروم اکسیداز، رنگ این ترکیب به بنفش تیره تغییر می کند. مقداری باکتری را از روی پلیت با سواپ جدا کرده و سپس بر روی کاغذی که آغشته به معرف است می مالند. در صورت ایجاد رنگ بر روی کاغذ (عموما بنفش) نتیجه تست مثبت است. روند تست در شکل زیر نیز نشان داده شده است.

از معرف و تکنیک های گوناگونی برای تست اکسیداز استفاده می شود. روش کاغذ فیلتر مرسوم ترین روش است. باید معرف کاملا تازه باشد. محلولی یک درصدی از معرف تهیه می شود. سپس کاغذ فیلتر (عموما کاغذ صافی های واتمن) را از محلول معرف خیس می کنیم. کاغذ ها را به صورت یخ زده و در ظرفی تیره نگه داری می کنند. قبل از تست، سطح کاغذ را با آب کمی خیس می کنند. سپس مرحله اضافه کردن باکتری است. مقداری از کلنی ها را عموما با استفاده از لوپ غیر فلزی بر می دارند و بر روی ناحیه خیس کاغذ می گذارند. بعد از گذشتن در حدود پنج تا ده ثانیه تغییر رنگ رخ می دهد. اگر بعد از گذشت یک دقیقه تغیر رنگ مشاهده نشد، نتیجه تست منفی است. دقت شود که بهتر است کلنی ها نیز به تازگی تهیه شده باشند.