شناسایی و شمارش مخمر اسموفیل

شناسایی و شمارش مخمر اسموفیل

مخمرها رایج‌ترین میکروارگانیسم‌های اسموفیل هستند که در محیط‌هایی با اسمولاریته بالا، مانند غذاهای حاوی غلظت‌های بالای قند، با آن‌ها مواجه می‌شوند. مخمرهای اسموفیل معمولاً عامل فساد مواد غذایی با قند بالا هستند، مانند مربا، ملاس، شربت ذرت، شربت ها و چاشنی های طعم دار، عسل، آب میوه های غلیظ، آب نبات های شکلاتی با مراکز نرم و غیره. بسیاری از مخمرهای فاسد کننده رایج در گروه متعلق به جنس زیگوساکارومیسس هستند. ارزیابی وجود مخمرهای اسموفیل در صنایع غذایی اهمیت اقتصادی زیادی دارد.

روش­های مختلفی بسته به نوع مواد غذایی برای شمارش مخمرهای اسموفیل وجود دارد. به عنوان مثال در صورت کم بودن تعداد سلول­ها یا بالا بودن ویسکوزیته مواد غذایی از روش صافی غشائی برای شمارش استفاده می­شود. اما بطور کلی یکی از متداول­ترین روش­های شناسایی و شمارش مخمر اسموفیل در طیف گسترده­ای از مواد غذایی روش پور پلیت است. در این روش ابتدا نمونه بصورت سریالی رقیق می­شود تا بارمیکروبی در نمونه بین 20 تا 30 کلنی در هر میلی­لیتر باشد. اگر نمونه مایع است، می توان آن را به صورت سریالی با آب مقطر استریل یا محیط کشت مایع  استریل رقیق کرد. اگر نمونه جامد یا نیمه جامد باشد، ابتدا باید امولسیون شده و سپس به صورت سریالی رقیق شود تا بار میکروبی تا محدوده مجاز کاهش یابد. سپس نمونه با محیط MY40  مخلوط شده و در پلیت ریخته می­شود. این محیط به علت فعالیت آبی پائین نیاز به اتوکلاو ندارد. پلیت به سرعت چرخانده می­شود تا نمونه به درستی با محیط مخلوط شود. در ادامه به محیط مخلوط اجازه داده می­شود تا جامد شود و در شرایط مناسب برای رشد مخمر گرماخانه­گذاری می­شود. بعد از گرماخانه­گذاری تعداد کلنی­ها شمارش می­شود. نوع محیط کشت و شرایط گرمخانه­گذاری برای شناسایی و شمارش مخمر اسموفیل براساس استاندارد ملی 3196 است.